Ανδρέας Γιαννόπουλος, ο ιδρυτής του Συλλόγου «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

Ήταν Δεκέμβριος του 1995, 18 χρόνια πίσω. Βασικός καλεσμένος στην εκπομπή ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ1 δεν είναι κάποιο πολιτικό πρόσωπο ούτε κάποιος αστέρας της τηλεόρασης ή του θεάτρου. Είναι ένα 10χρόνο παιδί, ο Ανδρέας Γιαννόπουλος, ο οποίος αποφάσισε να μοιραστεί το όραμα του, το όνειρό του με όλη την Ελλάδα.

Ο Ανδρέας είχε καρκίνο. Και όμως στην εκπομπή δεν είπε πόσο πονούσε, πόσο στενοχωρημένος πιθανά ήταν ούτε βγήκαν από το στόμα του φράσεις όπως «γιατί σε μένα». Αντίθετα ο Ανδρέας μίλησε για τον πόνο άλλων παιδιών, νοιάστηκε για το πρόβλημα των παιδιών που υπέφεραν. Το ημερολόγιο του γυρίζει γρήγορα τις σελίδες πίσω στις 9 Νοεμβρίου 1995 και διαβάζουμε:

Όλοι ξέρουμε συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο γιατί δεν έχουν λεφτά δεν έχουν παιχνίδια και δεν έχουν φαί και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και αφήστε τα λόγια ας ενωθούμε και ας δώσουμε ότι μπορούμε στα φτωχά αλβανάκια άσπρα και μαύρα όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο Σύλλογος θα λέγεται Το Χαμόγελο του Παιδιού.

Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε αν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε.

Ένα κομμάτι από το μεγαλείο της ψυχής του Ανδρέα χαρίστηκε στους εργαζόμενους και εθελοντές, οι οποίοι 18 χρόνια τώρα πιστοί στο όραμα του μικρού τους ιδρυτή έχουν αλλάξει την πραγματικότητα των παιδιών στην Ελλάδα. Ο πατέρας του Ανδρέα συνεχίζει το όραμα του παιδιού του με πίστη και αφοσίωση στον δρόμο που του έδειξε ο γιός του.

Μέσα σε αυτό το διάστημα και στις τόσες δυσκολίες παιδιά μεγάλωσαν, σπούδασαν, πήγαν φαντάροι αλλά πάνω από όλα έγιναν καλές μαμάδες και καλοί μπαμπάδες. Αυτή είναι η ιστορία αλλά και το μέλλον του Χαμόγελου, τα παιδιά που βοηθάει να σταθούν στα πόδια τους.

Ένα παιδί κατάφερε να αλλάξει την ζωή χιλιάδων παιδιών… Φανταστείτε όλοι εμείς!!!

Άλλωστε ο Ανδρέας μας έδειξε τον δρόμο… ΑΝ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ…

Ανδρέα να είσαι σίγουρος ότι εκεί στο Χαμόγελο του Παιδιού κάτι έχουν καταφέρει,

Ανδρέα  σε ευχαριστούμε!!!

 

Σωτηρία Κουνενάκη