"Να συγχωρείς για να ξαλαφρώνει η ψυχούλα σου... " μας λέει μια φίλη μας!

Γεια χαρά σε όλους…

 

Τον τελευταίο καιρό αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο αφήνουμε να εισβάλουν στη ζωή μας άνθρωποι που μας πληγώνουν…που όσες φορές και αν τους συγχωρήσουμε και όσες φορές κι αν εξηγήσουμε εκείνοι δεν καταλαβαίνουν…

 

Δε φταίνε και τόσο…είναι απλά ο εαυτός τους.. εμείς ή τους αποδεχόμαστε ή τους αποχαιρετάμε…

Άλλωστε μπορεί και εμείς για κάποιους να γινόμαστε ενοχλητικοί…

Όσο μεγαλώνουμε δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές ούτε να δικαιολογούμε καταστάσεις και ανθρώπους, ούτε να αναλωνόμαστε στα ίδια και τα ίδια…

Αυτό που οφείλουμε στον εαυτό μας να κάνουμε είναι να τον φροντίζουμε…

Κι όταν μιλάμε για ξένους, ακόμη και γνωστούς που κάναμε λίγο παραπάνω παρέα είναι λίγο πιο εύκολο…Τους απομακρύνουμε σιγά σιγά και βρίσκουμε την ησυχία μας.. .Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορούμε να απομακρύνουμε αυτόν που μας πληγώνει ξανά και ξανά…;;;;;

Αυτό λοιπόν είναι το καλύτερο μάθημα για μας… Μαθαίνουμε τη συγχώρεση…

Σκέψου το λίγο…

Με τη συγχώρεση φτάνεις σε σημείο να ξεπερνάς μα πληγή… να μην την θάβεις μέσα σου και να την ξεθάβεις σε κάθε ευκαιρία…

Μια πληγή τρώει την ψυχή σου… και δεν χορταίνει…

 

Ποτέ…

Τώρα θα μου πει κάποιος… Και πόσες φορές μαντάμ να συγχωρήσω;

Το μυστικό είναι ένα λοιπόν και θα το μοιραστώ μαζί σου:

Να συγχωρείς για να ξαλαφρώνει η ψυχούλα σου... αλλά να μην αφήνεις εκτεθειμένο τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου σε καταστάσεις που γνωρίζεις πως θα σε πληγώσουν...

Να περνάτε καλά και να μην αφήνεται κανέναν να σας πληγώνει…

 

 

Δαμιανίδου Π.